Καθώς όλο και περισσότερο προχωρά η επιστήμη της ιατρικής και των διαγωνστικών ικανοτήτων των ιατρικών μηχανημάτων τόσο πιο έντονα η φυσική εξέταση του ασθενούς χάνει την αίγλη της στα μάτια των ασθενών αλλά και των ιατρών. Επειδή η διερεύνηση και (τελικά) η διάγνωση είναι το αποτέλεσμα μιας πολυσύνθετης σκέψης δεν μπορούμε να ξεχάσουμε εκέινον τον παράγοντα που δίνει τις περισσότερες πληροφορίες και κατευθύνει την κλινοεργαστηριακή διαγνωστική προσέγγιση. Έτσι λοιπόν οι δεξιότητες της συμπλήρωσης ενός λεπτομερούς ιστορικού και της φυσική εξέταση που ακολουθεί δεν παύουν (και ούτε πρόκειται ποτέ) να είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ιατρικής τέχνης.